Widzę mój świat na kolorowo

Jak wchodzę do tego parku to tracę poczucie miejsca i czasu...w parku Jasnogórskim jest pięknie o każdej porze roku i o każdej porze można się tam zagubić. Szwędałyśmy się bez celu ale gdzieś podświadomie podążałyśmy w stronę Parku Staszica. Zawsze jest pretekst ponieważ w jego sercu jest plac zabaw dla dzieci, tym razem jednak nie ucieszył się on jakimś szczególnym zainteresowaniem. Skoro Tosia nie miała ochoty się tam zatrzymać, zaproponowałam jej spacer po wałach Jasnej Góry i to chwyciło..
Po drodze, zupełnie przypadkowo, natrafiłyśmy na spotkanie ze sztuką w formie Festiwalu Bajki.
Zatrzymałyśmy się na chwilę ale atrakcje okazały się być mało interesujące dla Tosi więc powędrowałyśmy dalej.

Te spacery to też okazja do ciągłej wspólnej rozmowy. Pada wiele pytań o wszystko o co nie ma czasami kiedy zapytać lub o coś, co w danym momencie przychodzi do głowy przy okazji pojawiających się obrazów.
Niby tyle razy przemierzałam spacerkiem wały a za każdym razem zupełnie inaczej zatrzym…

źródło
Temat osoby z syndromem Aspergera, poruszony w tym filmie, od jakiegoś czasu pojawia się w filmie ze stosunkowo dużą częstotliwością. W lepszy lub gorszy sposób, ukazuje cechy człowieka posiadającego to zaburzenie. Tytuł tego filmu w żadnym z języków do mnie nie przemówił, zaczęłam go oglądać chcąc zobaczyć czy można jeszcze lepiej przedstawić ten temat. Okazało się, że można a to wszystko za sprawą głównego bohatera Léo,który genialnie odegrał swoją rolę. Jego interpretacja przypomina mi trochę film pod tytułem "Rain Man" z Dustinem Hoffmanem i Tomem Cruisem. Skulona sylwetka, drobienie kroków i ten śmiech...wzruszył mnie ten film choć myślałam, że mnie nie zaskoczy
Dla chętnych wypisałam parę słów/zwrotów. Niektóre być może będą Wam znane ale może traficie na tej liście i na takie, które widzicie pierwszy raz. Zachęcam do obejrzenia filmu i popracowania ze słownictwem.

Pozdrawiam
Ewa

To była już 16 noc kulturalna w Częstochowie i ponownie skąpana w deszczu...i tym razem nas nie odstraszył. Spośród wielu propozycji wybrałam kilka takich, które ucieszyły i małego i dużego człowieka. W Kamieniczce przy ulicy Targowej 1, co roku odbywa się mnóstwo ciekawych przedsięwzięć. To magiczne miejsce...i choć mijając kamieniczkę podążając ulicą Targową, nie wprawia nas w osłupienie, to wystarczy, że przekroczymy jej próg i poczujemy bardzo mocno jej klimat.
Prawie każdego roku, możemy zetknąć się tam z kulturą włoską w każdej postaci. Tym razem, Stowarzyszenie Polsko-Włoskie wyszło naprzeciw dzieciom i wraz z Teatrem Nieoczywistym, zaprezentowało przedstawienie "Pinokio".
Moja córka zwykle unikała tej bajki, nigdy nie chciała jej słuchać, nie chciała jej oglądać. Tak było i tym razem, jednak po krótkiej rozmowie, zgodziła się ja obejrzeć. Może wreszcie ją odczarowała ? Ponieważ po zakończeniu przedstawienia, salę opuszczała w bardzo dobrym humorze. Podobało jej się …